zondag 3 januari 2016

A esperança é a ultima que morre....

"Hoop is het laatste wat sterft..spreuk uit het Noordoosten van Brasil."
Er is van alle soorten nieuws. Goed en minder goed. Eerst het minder goede. 
Dat gaat over mijzelf. Ik lijd nog altijd an de gevolgen van de chikungunya. Dat is een tropische ziekte die overgebracht wordt door een kleine mug, de tijgermug of aedes egypti. De ziekte komt van ver, vanuit Tanzania. Ze werd voor het eerst gesignaleerd in 1954 en is nu ook in Brazilie beland na eerst in India en Oceanie te zijn opgedaagd.Geen welkom bezoek voor Brazilie waar de ziekte nu endemisch is geworden, dat betekent dat ze zal blijven.
De enige oplossing is de tijgermug uitroeien maar dat is praktisch ondoenbaar. De mug brengt nu vier ziektes over: gele koorts, dengue, chikungunya en zica. Chicungunyu betekent: “krom lopen”. En dat is letterlijk op te nemen, je loopt er krom van en alle gewrichten doen pijn.Het vervelendste zijn de pijnen in de handen, je kan niets meer vasthouden. Er zij al een aantal borden en glazen uit mijn handen gevallen. Dat is niets, scherven brengen geluk zegt men. Het vervelende is dat ik nauwelijks kan typen.
De ziekte is niet gevaarlijk maar komt steeds weer terug, ineens, zonder voorafgaande signalen. Duur van deze traktatie: zes maanden. Dus ik heb nog twee maanden chicungunya  voor de boeg. We zullen de deugd van het geduld wat inoefenen. 
Tot daar het slechte nieuws. (zie volgend bericht ;-) )

2 nieuwe wetten gestemd die goed zijn voor personen met beperkingen

Vervolg hoop is het laatste wat sterft
Maar dat is niet zo erg want alles gaat voorbij en er is heel goed nieuws voor ons project PODES, voor onze mensen met handicap.Of liever voor mensen met beperkingen want de term handicap wordt niet meer gebruikt. In Brazilie gebruiken we nog de term “portador de deficiência” wat vertaald betekent “drager van een  gebrek”, een verouderd en negatief begrip.
Er zijn twee nieuwe wetten gestemd die erg goed zijn voor personen met beperkingen: Het nationaal tienjarenplan voor het onderwijs en het statuut van de mensen met beperkingen.
Het tienjarenplan voor het onderwijs besteedt heel veel aandacht voor het buitengewoon onderwijs Dat is een goede vernieuwing want gedurende een tiental jaren wou men het buitengewoon onderwijs volledig afschaffen. Nu bestaan er verschillende oplossingen voor leerlingen met beperkingen: inclusie in het gewoon onderwijs, speciale klassen binnen het gewone onderwijs, klassen voor leerlingen met beperkte leerproblemen, en speciale scholen voor buitengewoon onderwijs.We herademen want we kunnen nu onze school verder uitbouwen. We hebben de optie genomen om voor leerlingen te zorgen met ernstige beperkingen: doven, fysische beperkingen, intelectuele beperkingen en autisme.
Het nieuw statuut voor de personen met beperkingen is een zeer grote vooruitgang.Alle bestaande wetten en voorzieningen zijn in dit statuut opgenomen: onderwijs, arbeid, sociale zekerheid, alternatieve woonvormen, gezondheid, toegankelijkheid, Braille, Gebarentaal, Sport en Ontspanning, voorkeursbehandelingen enz… alles is voorzien.
Daarmee is Brazilie  het eerste land van Latijns-Amerika dat een complete wetgeving heeft ontworpen voor de totale inclusie van personen met een beperking . Er is zelfs invloed van Belgie merkbaar in dit nieuw statuut: de zogenoemde “ Centro Dia”. Dit is een letterlijke vertaling van “ Dagcentrum” voor personen met een beperking.Parabéns Brasil, proficiat Brazilie.Het zal nog jaren duren vooraleer dit statuut werkelijkheid wordt maar de fundamenten zijn nu al gelegd en dat is het belangrijkste. 
Met PODES zullen wij ook meehelpen voor de vorming van leerkrachten en begeleiders voor het buitengewoon onderwijs. We moeten PODES hervormen tot een stevige NGO met een eigen bestuur. Maar daarover meer in een volgende brief.
Ondertussen is onze leerkracht Edilene verkozen om onze streek te vertegenwoordigen tijdens het nationaal congres voor de rechten van personen met een beperking dat voorzien is begin volgend jaar in Brasilia, een week lang. Edivania, één van onze dove leerlingen zal onze streek vertegenwoordigen op het regional congres in Salvador.
PODES bestaat nu vijftien jaar. We hebben heel veel moeilijkheden en teleurstellingen gekend. Laten we hopen dat we verder door kunnen werken, nog enkele jaren misschien, maar eerst zullen we de chikungunuya  proberen uit ons lichaam te krijgen. Binnen twee maanden zullen we er wel van verlost zijn denk ik. Hoop doet leven

En ook dit nog. We hebben nu een kleine dansgroep. Tijdens mijn kort verblijf in Gits dit jaar ontvingen we een CD met beelden en muziek van een dansgroep uit Gits. Onze leerlingen hebben nu leren dansen met Nore, Marte en Ymke uit de Noordabeelstraat. Internationale kulturele uitwisseling!